We leven in een rare tijd, onze wereld staat op de kop sinds de Coronacrisis. Dit virus heeft al sinds het begin van 2020 betrekking op bijna alles wat we doen. Maar naast het coronavirus heerst er een ander virus: telefoongebruik.
Voordat je weg klikt, hear me out. Ik ben totaal niet iemand die het verleden romantiseert. Ik zou niet terug willen gaan naar een primitief leven. Als ik elke ochtend uit mijn warme bed stap, over de vloerverwarming loop en mijn havermout in de magnetron plaats besef ik me dat we het goed hebben. Ook ik maak vaak gebruik van mijn telefoon, vaker dan ik eigenlijk zelf zou willen, maar dit hoort er nou eenmaal bij in de huidige samenleving. Het is bijna schokkend als je door een stad loopt; haast iedereen kijkt op zijn/haar telefoon en leeft in zijn eigen wereld. Het is dan ook niet gek dat er jaarlijks honderden ongelukken gebeuren door telefoon gebruik.
Telefoongebruik is een verslaving
Een van de meest absurde dingen wat ik zelf zie (en ik betrap me hier zelf ook op) is als we afspreken met vrienden. Diegenen waarmee je afspreekt zijn blijkbaar de mensen waar je op dat moment het liefst mee samen wil zijn, anders ga je er ook niet naartoe. Maar toch zit iedereen op zijn telefoon te scrollen. Bizar toch!
Een ander mooi voorbeeld is te zien bij een concert. Mocht het binnenkort weer mogelijk zijn, kijk eens om je heen. Mensen staan uren in de wachtrij voor tickets die een vermogen kosten, om daarna tijdens het optreden het gros van het concert te filmen met hun telefoon. Ik kan er met mijn kop niet bij.
Vlak voordat ik deze blog schreef, las ik een artikel over NBA-spelers die op de helft van hun training een rustmoment hebben om hun sociale media te checken. Dit zijn mensen die hun hele jeugd hebben opgeofferd, zoveel tijd hebben geïnvesteerd in hun carrière en zich hun hele leven hebben afgehouden van ongezonde eetpatronen om dit niveau te bereiken (Dit is niet altijd het geval, maar het punt lijkt me duidelijk). Het lijken van buitenaf super gedisciplineerde mensen, maar deze mensen kunnen vaak niet een uur trainen zonder hun telefoon. Telefoongebruik is een oprechte vorm van verslaving.
Dopamine Rush
Ik van mening dat overmatig telefoongebruik negatief bijdraagt aan je blijdschap. Elke keer als je telefoon trilt krijg je een dopamine rush, je pakt je telefoon en zit vervolgens nutteloos te scrollen op social media. Apps spelen hier tegenwoordig zelfs op in. En voordat je in de verdediging schiet met: ‘ik ben niet afhankelijk van mijn telefoon’. Leg je telefoon maar eens naast je en laat hem afgaan, ik garandeer dat je bijna automatisch je telefoon pakt.
Wanneer je constant getriggerd wordt door Dopamine zullen andere ervaringen naast je telefoon niet meer zo speciaal voelen, mede doordat je mobiele telefoon en de sociale wereld al zo’n hoge standaard hebben opgelegd. Daarnaast ben ik van mening dat veel mensen een attentiespan hebben, vergelijkbaar met dat van een kind.
Weinig mensen kunnen zich niet 5 minuten ergens intensief op focussen voordat ze na gaan denken wat hun favoriete fitness influencer als dressing heeft gebruikt bij haar salade met geitenkaas.
Ik hoef je niet uit te leggen dat bijna 5 uur telefoongebruik dagelijks niet echt bijdraagt aan je productiviteit.
The Power of Habit
In een van mijn favoriete boeken, The power of habit, geeft Charles Duhigg een mooi voorbeeld over hoe wij getriggerd worden en reageren op een bepaalde aanwijzing. Het voorbeeld is een studie gedaan door Wolfram Schultz. In deze studie waren de testpersonen een groep Makaken. Makaken worden vaker gebruikt in studies, mede doordat we als mens bijna 93% DNA met deze aapsoort delen.
De studie ging als volgt; Een makaak genaamd Julio werd in een computerruimte geplaatst. Als op het scherm een bepaalde vorm en kleur verscheen werd Julio geacht om aan een hendel te trekken. Na veel oefening lukte dit op regelmatige basis, de beloning was een fruitsap waar Julio erg van hield. De beloning, geregistreerd in Julio zijn brein, gaf blije signalen af. Maar na een tijdje kwam er geen sap meer uit de machine als er aan de hendel getrokken werd. Julio raakte gefrustreerd en vertoonde zelfs depressieve symptomen. Hij ging niet meer spelen met zijn mede apen en bleef maar aan het scherm geplakt hopende dat er weer sap uit de machine zou komen. Dit verhaal klinkt misschien niet relevant voor telefoongebruik, maar dit werkt op precies dezelfde manier. De clue hierin is het trillen van je telefoon, de routine van het checken van je telefoon en het resultaat is een dopamine piek als je op je telefoon zit. Initieel is dit leuk maar op den duur begin je op je telefoon te kijken wanneer hij niet trilt en blijf je zinloos aan je scherm geplakt. Een ware verslaving.
Bedank je telefoongebruik voor je slechte slapen!
Telefoons en elektronica verknallen ook je slaappatroon. In het midden van je hersenen zit een klein kliertje genaamd de pijnappelklier. De pijnappelklier produceert melatonine, een hormoon dat geassocieerd wordt met je biologische klok. Dit hormoon wordt geproduceerd wanneer het donker is. Het effect van dit hormoon is het promoten van slaap door zowel lichaamstemperatuur en ademhaling te verlagen. Maar tegenwoordig zitten we op onze telefoons vlak voor het slapen. Het effect? Slapeloos liggen draaien in je bed en afvragen waarom je niet kan slapen. Het licht van je telefoon wordt opgevangen door je brein alsof het daglicht is. De productie van melatonine wordt onderdrukt en het gevolg is dat je niet in slaap valt. Dit is evolutionair gezien een voordeel. Met het gebruik van vuur lukte het onze voorouders om langer wakker te blijven, om zo een groep te beschermen tegen roofdieren die de on-atletische aparte apen wel zagen zitten als maaltijd. Nu raak je gefrustreerd dat je niet kan slapen wat ervoor zorgt dat je nog onrustiger wordt. Al met al, een vicieuze negatieve spiraal.
Maar hoe kan het anders dan?
Erg interessant Thom, en wellicht heb je gelijk, maar hoe kan ik dit aanpassen? Ik ben van mening dat het bewust worden van telefoongebruik de eerste stap is. Kijk eens om je heen, zodra je erbij na gaat denken ga je beseffen dat het huidige telefoongebruik best wel apart is. Daarnaast, wanneer je op een evenement bent leg dat ding eens weg en geniet van het moment. Als je met vrienden of vriendinnen bent, spreek eens af om een avond te besteden zonder het gebruik van telefoons. Wanneer je werkt of studeert, leg je telefoon even weg of zet je internet uit. Er is niets zo belangrijk op je telefoon waar je snel op moet reageren, en mochten mensen je echt nodig hebben, dan zullen ze je wel bellen.
Mijn favoriete tips:
- Een van mijn favoriete apps is Yourhour. Deze app houdt je telefoongebruik bij en heeft de mogelijkheid om bepaalde apps te blokkeren na een tijdslimiet. (Zo heb ik een tijdslimiet ingesteld van 10 minuten voor mijn sociale media gebruik per dag)
- In een samenleving waarbij alles met 300 kilometer per uur gaat is het soms goed om even een stapje terug te doen. Leg je telefoon weg en kom tot rust.
- Neem jezelf voor om een bepaalde tijd dagelijks op je telefoon te zitten. Ook kan je wekelijks een dag hebben waarop je je telefoon de hele dag uit hebt.
- Creëer een routine voor het slapen gaan. Slaap is een van de belangrijkste gezondheidsfactoren in je leven en een van de weinige momenten waar je echt tot rust komt. Dus creëer een routine voor het slapen gaan waarbij je bijvoorbeeld een uur van tevoren gaat lezen, mediteren etc. (Zo leg ik een uur van tevoren mijn telefoon in een andere kamer en ga ik lezen. Mocht je in de avond gebruik moeten maken van je telefoon gebruik dan filter blauw licht of grijstinten. Dit zal het effect iets verminderen, maar het blijft niet optimaal)
- Ga trainen zonder telefoon. Een van mijn favoriete momenten dagelijks is om te trainen. Hierbij laat ik vaak mijn telefoon in de auto tijdens het sporten en maak ik gebruik van een ouderwets kladblokje met een pen.
- Investeer de tijd in jezelf! Ik ben van nature een druk persoon. Ik heb me nooit goed kunnen concentreren maar sinds ik bewust werd van mijn telefoongebruik heb ik geleerd om te leren. Ik plan nu dagelijks minimaal een blok in van zo’n 3 uur in, waarin ik tijd investeer in mezelf door een ouderwets boek te pakken en kennis te vergaren.
Het ironische van deze blog is dat de bewustwording van mijn telefoongebruik wellicht er wel voor heeft gezorgd dat ik deze blog schrijf. Dus leg dat ding eens weg en laat je verassen!
